20 sierpnia 2020 r. zaczęło obowiązywać rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1054 z dnia 15 lipca 2020 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 561/2006 w odniesieniu do minimalnych wymogów dotyczących maksymalnego dziennego i tygodniowego czasu prowadzenia pojazdu, minimalnych przerw oraz dziennego i tygodniowego okresu odpoczynku.
Pierwsza zmiana pozwala, na pewnych, ściśle określonych warunkach wydłużyć dzienny i tygodniowy czas prowadzenia pojazdu.
Art. 12
Pod warunkiem że nie zagraża to bezpieczeństwu ruchu drogowego, w wyjątkowych okolicznościach, kierowca może odstąpić od limitów czasu prowadzenia, przekraczając dzienny i tygodniowy czas prowadzenia pojazdu o maksymalnie jedną godzinę, aby dotrzeć do centrum operacyjnego pracodawcy lub swojego miejsca zamieszkania w celu wykorzystania tygodniowego okresu odpoczynku. Na tych samych warunkach kierowca może przekroczyć dzienny i tygodniowy czas prowadzenia pojazdu o maksymalnie dwie godziny, pod warunkiem że wykorzystał on przerwę trwającą nieprzerwanie 30 minut bezpośrednio przed tym dodatkowym czasem prowadzenia pojazdu niezbędnym, aby dotrzeć do centrum operacyjnego pracodawcy lub swojego miejsca zamieszkania w celu wykorzystania regularnego tygodniowego okresu odpoczynku.
Kierowca wskazuje powody takiego odstępstwa odręcznie na wykresówce urządzenia rejestrującego, na wydruku z urządzenia rejestrującego lub na planie pracy najpóźniej po przybyciu do miejsca docelowego lub odpowiedniego miejsca postoju. {Zalecam powołanie się na ten artykuł Art.12 (WE) 561/2006.}
Każdy wydłużony okres pracy musi być kompensowany równoważnym okresem odpoczynku wykorzystywanym jednorazowo przed końcem trzeciego tygodnia następującego po danym tygodniu.
Druga zmiana definiuje sposób odbierania przerwy w prowadzeniu pojazdu w obsadzie podwójnej.
W przypadku pracy w załodze kilkuosobowej kierowca może wykorzystać przerwę trwającą 45 minut w pojeździe kierowanym przez innego kierowcę, pod warunkiem że kierowca, który ma przerwę, nie jest zaangażowany w pomoc kierowcy prowadzącemu pojazd.
Trzecia zmiana rozszerza zakres odbierania odpoczynku promowego dzielonego o odpoczynki tygodniowe skrócone i tygodniowe regularne.
W przypadku gdy kierowca towarzyszy pojazdowi transportowanemu promem lub pociągiem i wykorzystuje regularny dzienny okres odpoczynku lub skrócony tygodniowy okres odpoczynku, okres ten można przerwać nie więcej niż dwukrotnie innymi czynnościami trwającymi łącznie nie dłużej niż godzinę. Podczas tego regularnego dziennego okresu odpoczynku lub skróconego tygodniowego okresu odpoczynku kierowca musi mieć do dyspozycji kabinę sypialną, koję lub kuszetkę.
W odniesieniu do regularnych tygodniowych okresów odpoczynku odstępstwo to dotyczy wyłącznie podróży promem lub pociągiem, jeżeli:
a) podróż jest zaplanowana na przynajmniej 8 godzin; oraz
b) kierowca ma do dyspozycji kabinę sypialną na promie lub w pociągu.
Czwarta zmiana dotyczy możliwości odbierania odpoczynków skróconych tygodniowych po sobie. Dotychczasowa regulacja wymuszała naprzemienność odbierania odpoczynków tygodniowych skróconych.
W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego (naprzemienność tygodniowych okresów odpoczynku) kierowca wykonujący międzynarodowe przewozy drogowe rzeczy może, poza państwem członkowskim siedziby, wykorzystać dwa kolejne skrócone tygodniowe okresy odpoczynku, pod warunkiem że w ciągu kolejnych czterech tygodni wykorzysta przynajmniej cztery tygodniowe okresy odpoczynku, z których przynajmniej dwa będą regularnymi tygodniowymi okresami odpoczynku.
Do celów niniejszego ustępu uznaje się, że kierowca wykonuje międzynarodowe przewozy drogowe, jeżeli rozpoczyna on dwa kolejne skrócone tygodniowe okresy odpoczynku poza państwem członkowskim siedziby pracodawcy i poza państwem swojego zamieszkania.
W przypadku gdy wykorzystano dwa kolejne skrócone tygodniowe okresy odpoczynku zgodnie z powyższym zapisem, następny okres tygodniowego odpoczynku musi być poprzedzony okresem odpoczynku wykorzystywanym jako rekompensata za te dwa skrócone tygodniowe okresy odpoczynku.
Jednakże w przypadku gdy kierowca wykorzystał dwa kolejne skrócone tygodniowe okresy odpoczynku przedsiębiorstwo transportowe organizuje pracę tego kierowcy w taki sposób, by mógł on wrócić przed rozpoczęciem regularnego tygodniowego okresu odpoczynku trwającego ponad 45 godzin wykorzystywanego jako rekompensata.
Ostatnia, piąta zmiana nakłada obowiązek powrotu do bazy lub domu w okresie 4 kolejnych tygodni.
Przedsiębiorstwo transportowe organizuje pracę kierowców w taki sposób, aby umożliwić im powrót do centrum operacyjnego pracodawcy, które jest zwyczajową bazą dla danego kierowcy i w którym rozpoczyna się jego tygodniowy okres odpoczynku, w państwie członkowskim siedziby pracodawcy lub powrót do miejsca zamieszkania kierowcy w każdym okresie czterech kolejnych tygodni, tak aby wykorzystali oni przynajmniej jeden regularny tygodniowy okres odpoczynku lub tygodniowy okres odpoczynku trwający ponad 45 godzin wykorzystywany jako rekompensata za skrócony tygodniowy okres odpoczynku.
Regularne tygodniowe okresy odpoczynku oraz dowolny tygodniowy okres odpoczynku trwający ponad 45 godzin wykorzystywany jako rekompensata za wcześniejsze skrócone tygodniowe okresy odpoczynku nie mogą być wykorzystywane w pojeździe.
Muszą one być wykorzystane w odpowiednim dla każdej płci miejscu zakwaterowania wyposażonym w odpowiednią infrastrukturę noclegową i sanitarną. Wszelkie koszty zakwaterowania poza pojazdem pokrywa pracodawca.
Od lutego 2022 r. wchodzą kolejne zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006 związane z kabotażem i powrotem pojazdu do bazy.
Zgodnie z przepisami pakietu mobilności przewoźnicy nie mogą wykonywać przewozów kabotażowych tym samym pojazdem w tym samym państwie członkowskim przez cztery dni od zakończenia przewozu kabotażowego (wyczerpania limitu przewozów, wyjazdu z ładunkiem lub okresu 7 dni od rozpoczęcia kabotażu).
Za zakończenie kabotażu uznaje się:
· wykonanie trzech przewozów kabotażowych;
· upłynięcie 7 dni od momentu wjazdu z przewozem międzynarodowym;
· wyjazdu z kraju z ładunkiem w przewozie międzynarodowym po wykonaniu przewozów kabotażowych (niezależnie od ich liczby).
W takiej sytuacji w danym kraju nie można wykonać ponownie przewozów kabotażowych w okresie czterech dni. Za dzień należy rozumieć okres kalendarzowy (od godziny 00:00 do godziny 24:00).
Okres zamrożenia należy liczyć jak w przypadku dotychczasowych okresów kabotażowych od godz. 00:00 do 24:00. Czyli kończąc kabotaż w czwartek o godz. 16:00, cztery dni zamrożenia upłyną w poniedziałek o godzinie 24:00. Okres zamrożenia dotyczy pojazdu, a nie kierowcy. Kierowca będzie mógł więc wykonać kabotaż innym pojazdem.
Wraz ze wspomnianą nowelizacją dotyczącą kabotażu wchodzi kolejny element Pakietu mobilności w zakresie powrotu kierowcy do bazy. Wynika z nich, że przedsiębiorstwo powinno organizować przewozy flotą pojazdów w taki sposób, aby pojazdy, którymi dysponuje przedsiębiorca i które są wykorzystywane w przewozach międzynarodowych, wracały do jednej z baz eksploatacyjnych w tym państwie członkowskim nie później niż w ciągu ośmiu tygodni od jego opuszczenia.
Powrót do kraju pojazdu musi być udokumentowany zapisami na tachografie!
Za tydzień należy rozumieć okres tygodnia kalendarzowego od godziny 00:00 w poniedziałek do 24:00 w niedzielę. Oznacza to, że przynajmniej raz okresie ośmiu takich tygodni, pojazd powinien wrócić do bazy w kraju w którym została zarejestrowana firma.